Wout van het zout

Het alarm op mijn telefoontje gaat bij mij altijd om 05.00uur
Om kwart voor zes zit ik dan in de auto.
Dan is het nog dónker .
Aárde-donker én iedereen slaapt nóg.
Althans zó lijkt het!
Ik vind mezelf télkens weer verschrikkelijk zielig, want zó vroeg opstaan went nóóit.
En is voor iemand als ik die zijn warme bed adoreert net zo erg als een likdoorn op je teen wanneer je de Avondvierdaagse moet lopen.
Maar enfin,als je moet werken,móet je werken, en dat is ook meteen de enige reden dat ik zo vroeg uit bed wil komen.
Werk óf voor chocola.
Anders blijf ik héél graag liggen.
Tot voor kort vond ik mezelf op dit soort momenten nog veel zieliger.
Stond ik tegen de douchekop te mopperen omdat ik vond dat ik op dat tijdstip niet in die douche hoorde te staan
Maar dat ik gewoon zoals iedereen heerlijk warm verstopt hoorde te liggen onder mijn zálige dekbed.
Maar inmiddels heb ik een truc bedacht om beter uit bed te komen.
Elke keer wanneer ik chagrijnig mijn alarm-functie uitzet, denk ik aan Wout.
Wout heb ik zelf verzonnen.
Wout zit namelijk ,de laatste tijd, op het zelfde tijdstip als ik op de weg.
Weliswaar niet in zijn eigen auto,maar op z’n wagen.
Een wagen mét zóut.
Hij werkt namelijk bij de gemeente.
Wout is een beer van een kerel met een baardje van een week.
Hij heeft zo’n hele grote oranje jas met van die fluorescerende stukken.
Als hij dienst heeft, zet hij rond vijven de wekker.
Zijn vrouw, die Truus heet, ligt niet naast hem.
Ze snurkt te hard,daarom mag ze op de logeerkamer.
Als Wout weg gaat brengt hij haar altijd nog een kus
‘Werk ze,schatje’, mompelt Truus dan,doe je voorzichtig?”
Wout hijst zich dan in zijn knáloranje waterafstotende werkbroek, gooit een lik gel in z’n haar en pakt zijn gesmeerde boterhammen uit de koelkast.
En dan rijdt Wout in z’n oude fiatje – want in mijn fantasie heeft hij die -van zijn eengezinswoning naar zijn wagen
En dan zit hij de hele nacht in zijn zout- wagen.
Zodat ik de volgende dag een stuk minder glad wegdek heb.
En weer veilig op mijn werk aan kom.
Om de gehele Gorkumse bevolking van brood te voorzien.
Dus je begrijpt het ál ,tegenwoordig wanneer ik nog half slaperig de ham-kaas croissantjes in de oven schuif ,dan denk ik aan Wout én zijn collega’s.
Ja,précies,aan die mensen denk ik wanneer ik ‘s ochtends vroeg mijn bed niet uit wil.
Dat het allemaal veel erger kan.
Dat ik in ieder geval niet om zes uur ‘s ochtends in mijn fluorescerende tuinbroek in een zout-wagen hoef te zitten.
Maar bij een warme oven mag staan.
Ik bedenk me ineens dat Wout na zijn dienst best een warm ham-kaascroissantje bij me mag komen halen.
Als dank…
Of om zijn Truus mee te verassen.
Als hij in zijn vrije weekend eindelijk samen met haar ontbijt…